تبريز و من

 اپيزود يك :

فارغ از هرگونه غرض ورزي ،شنيده ها و ديده هايت را با معلومات ،تحصيلات و تجربيات خود بسنجي و بتواني تركيب درستي از آنها را مكتوب و  در معرض قضاوت ديگران قرار دهي ، اين بسي شيرين است.

 اپيزود دو :

ذهني را تصور نماييد كه نه پرورش يافته نه كسب دانشي ،نه تجربه اي ،نه دركي از مسائل و نه قدرت فهم ان ،به مثابه شخصي كه پلاكاردي حمل مي نمايد و با شوري شگفتي آفرين (كه ديدن آن هر توريستي را به وجد مي آورد) مرده باد ،زنده باد فرياد مي زند ،از مدينه فاضله ايي صحبت مي نمايد كه روياهايي  است كه ديگران برايش جزو ضروريات رسم كرده اند ،اما نه قادر به نوشتن "مدينه " بوده ، نه حتي قادر به خواندن نوشته پلاكاردي كه حمل مي كند ،(حتي پارچه پلاركاردش هم توليدي آن توريست خيالي است .)

آنچه را كه با غسل تطمیع مغزش ،بدست آورده ،پذيرش آن توسط  ديگران را حق مسلم خود مي داند ،نه جرات نوشتن دارد نه فهم  آنچه را كه نوشته اند.

دراين ميان نمود اين ذهن چيزي نيست جز : هوچي گري.  

نظري در مورد مكان احداث برج 58 طبقه كه مقرر است همچون شهد گل از براي زنبورها ،توريست كلكتور باشد ،موجبات ابراز نظراتي متفاوت گرديد ،ملاحظه ميشود نظراتی که حاکی از عدم تحمل رای دیگران بوده  ،از رده سني و طيف مشخصي ميباشد ،كه نه توان بررسي ،مطالعه داشته و نه فهمی از مقايسه و اين زمينه ساز بستري است كه  پوچي را به ارمغان خواهد آورد.

دکتر چمران : " می گویند تقوا از تخصص لازم تر است، آن را می پذیرم. اما می گویم آنکس که تخصص ندارد و کاری را میپذیرد،  "بی تقوا  "است ."

کامنتهای پست دیگران کاشتند ....

زير حاشيه :  حرف حساب و مصیبت وبلاگهای یکبارمصرف  ، علت تهاجم گروهی ملخ‌ها !